σκουώτερς

οι, Ν

(στην Αυστραλία τού 19ου αιώνα) παράνομοι κάτοχοι τών βασιλικών βοσκοτόπων που βρίσκονταν έξω από την προκαθορισμένη περιοχή εποικισμού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. squatters < squat < μσν. γαλλ. esquater / esquatir (< es- [< λατ. ex «εκ, από»] + quatir «πιέζω»)].